با سلام خدمت خواهران و برادران عزیز و همرهان همیشگی این وبلاگ با عرض پوزش بابت تاخیر طولانی انشالا به حول و قوه الهی دوباره در خدمت دوستان خواهم بود
به مناسبت فرا رسیدن 17 سپتامبر با عرض پوزش بابت تاریخ میلادی معروف به ستامبر سیاه که ملک حسین پادشاه وقت اردن خدمتی بزرگ به اربابان خود کرد و با کشتار بی رحمانه فلسطینیان برگی خونین در تاریخ دنیا ثبت کرد
بی شباهت نیست بازی های استعمار در منطقه بد نیست یادی از شاه مخلوع نیز بکنیم که همچو ملک حسین بازیچه و ابزار دست استعمار گشت شباهت این ماجرا با وقایع انقلاب ایران نشان از این دارد که سیاستمداران عوض می شنوند و سیاست ها هرگز!
پس از پیروزی فلسطینیان در نبرد کرامه (مارس 1968) و رونق کار مقاومت
فلسطین، از پائیز همان سال شهر عمان پایتخت اردن بتدریج شکل فلسطینی بخود
گرفت. در این شهر نیم میلیون نفری که اکثریت آن را اردنی‌های فلسطینی الاصل
تشکیل می‌دادند متجاوز از 6000چریک فلسطینی سازمان فتح با اسلحه و تجهیزات
نظامی در حال رفت و آمد بودند. بتدریج این احساس را به وجود آورد که دولتی
در داخل دولت اردن تشکیل شده که حاضر به هماهنگی با آن نیست.(دقیقاً مانند بعد از پیروزی انقلاب و تسخیر لانه جاسوسی که استعمار به این نتیجه رسید که نفوذ در انقلاب و ترور مهرهای اصلی بی فایده است و به واسطه عراق جنگ همه جانبه بر علیه جمهوری اسلامی ایران به راه انداختند که نتیجه ای جز خفت و خواری و شکست برای استکبار جهانی در پیش نداشت) از طرفی دیگر روابط دوستانۀ چریک‌های فلسطینی با سلیمان نابلسی نخست وزیر
پیشین اردن که در رأس یک گروه ترقی خواه خواستار آزادی‌های سیاسی بیشتری در
کشور بود، پیش از پیش رژیم سلطنتی اردن را نگران کرده بود.
سال 1969، اسرائیل شاهد گسترش بی‌سابقۀ عملیات چریکی بود که گاهی به شش
اقدام درروز که معمولاً از خاک اردن شروع می‌شد می‌رسید. و بنابراین عملیات
انتقامی رژیم صهیونیستی نیز متوجه اردن بود تا آنجا که سرتاسر مرز غربی
اردن در معرض تاخت و تاز نیروهای صهیونیستی قرار داشت و در بعضی از عملیات
انتقامی که از زمین و هوا صورت می‌گرفت صهیونیست‌ها از بمب‌های (ناپالم) (توضیح :
ناپالم یکی از وحشتناک ترین دردهایی است که
می توانید در بدنتان تصور کنید، آب در ۱۰۰درجه می جوشد اما ناپالم درجه
حرارت را به ۸۰۰ الی ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد می رساند.
بمب های ناپالم برای
اولین بار در ۱۷ جولای ۱۹۴۴ توسط هواپیماهای P-38 آمریکا استفاده شد ولی
بعدها بارها در ۸ سال دفاع مقدس علیه ایران و بعدها علیه عراقیهای بی دفاع
در جریان اشغال کشورشان توسط امریکا مورد استفاده قرار گرفت.)
استفاده می‌کردند.
پس از جنگ 6روزه سال 1967، ملک حسین همانند برخی دیگر از رؤسای کشورهای
عرب، از جمله جمال عبد الناصر، رهبر مصر به سوی پذیرش قطعنامه 242 شورای
امنیت متمایل شد. بر اساس قطعنامۀ مذکور، شورا اشغال سرزمین‌های عربی را از
طریق جنگ نپذیرفت و خواستار برقرار صلحی عادلانه و پایدار در منطقه شد که
در آن کلیّه کشورها دارای حق حیات در یک محیط امن باشند. برای تحقق چنین
اصلی، شورای امنیت از (اسرائیل) خواست تا نسبت به خروج نیروهایش
ازسرزمین‌های اشغالی که در جنگ 6روزه به تصرف در آورده بود اقدام نماید و
ازطرفین درگیر نیز خواست که به حالت جنگ میان یکدیگر پایان بخشند. اما
چریک‌های فلسطینی معتقد بودند که راه حل مسالمت آمیز به جائی نخواهد رسید و
این تضاد موجود بین دنیای عرب و موجودیت صهیونیستی دیر یا زود به صورت
نبرد مسلحانه بروز خواهد کرد. در این میان شاه حسین در سخنرانی 10آوریل
1969طرح 10مادهّ‌ای خود را که در واقع شکل گسترش یافته قطعنامه 242بود
ارائه داد این طرح که در زمینۀ کشتیرانی خلیج عقبه و کانال سوئز امتیاز
بیشتر از قطعنامه 242 شورای امنیت به اسرائیل داده بود، با عکس العمل شدید
فلسطینی‌ها مواجه شد.
در اول سپتامبر 1970، خودروی شاه حسین در مسیر فرودگاه عمان گلوله باران
شد، ولی وی از معرکه جان سالم بدر برد.
در تاریخ 4سپتامبر، توپخانه ارتش اردن مقرّ کمیته مرکزی سازمان آزادی بخش
فلسطین را در حالی که جلسۀ رهبران فلسطینی در آن منعقد بود به آتش بست.
بقیه در ادامه مطلب